Viva la vida!!!

Tym razem bedzie pisal Miguel:)

Campeche al fin, despues de un largo viaje y de buscar hospedaje, ya en la mañana del dia siguiente despetar y respirar una gran tranquilidad, en el balcon del hostel y ver por sus calles estilo colonial caminando a su gente sin ninguna preocupacion. Un gran dia para mi a lado de una mujer muy hermosa. Los dos sentados a la orilla del malecon y ver a los peces con su libertadad juegan uno con el otro. Viva la vida.



Postanowiłam dodać swoje trzy grosze do tego, co napisał Miguel, żeby wyjasnic co się dzieje na zdjęciach.

Kiedy spacerowaliśmy uliczkami Campeche moja uwagę przyciągnęły grupy rowerzystów. Wszyscy w kolorach czerwono- białych i z wizerunkiem Matki Boskiej z Guadelupe przytwierdzonym do rowerów. Okazało się, ze to młodzi pielgrzymi ( sami chłopcy) zmierzający do Bazyliki Matki z Guadelupe w Mexico D. F. na coroczne święto obchodzone 12. grudnia. To odpowiednik naszej pielgrzymki na Jasna Gore.

Pomimo tego, ze Campeche nie ma plaży to uwielbiam jego linie wybrzeża. Tuz przed oczami rozciąga się morze. Zaraz przy brzegu widać morskie zwierzęta lub ławice malutkich ryb. Można by się tak patrzeć i patrzeć... To bardzo wciąga. Pewnie, dlatego siedzieliśmy tam aż do wieczora i dopiero, kiedy się ściemniło przypomnieliśmy sobie o tym, ze jeszcze nie widzieliśmy pastelowego miasta.

Zdjęcia (8)

Komentarze (0)